Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

ΕΥΧΕΣ

                             




                           Ο καινούργιος χρόνος είναι το σημείο,
όπου η ζωή συναντιέται με το χθες και φέρνει αναμνήσεις.
Με το αύριο και γεννά προσδοκίες.
Με το σήμερα και καλεί σε αγώνες.
ΚΑΛΗ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ

Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών: ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΥ

Ο αναλφαβητισμός

Real life movies!: O αναλφαβητισμός και η ντροπή του...

Η εκπαίδευση της αμάθειας | Άρθρα | Ελευθεροτυπία

ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΣ Η ντροπή του αιώνα μας


Γ. Τριγάζης, εφ. «Ελευθεροτυπία»
Ακούγεται απίστευτο, αλλά είναι αληθινό: στην εκπνοή του 20ουαιώνα, που άνοιξε καταπληκτικούς ορίζοντες στη γνώση, 1 στους 6 κατοίκους της γης, δηλαδή σχεδόν 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι, δε γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση.

ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΣ


Θέμα: Αναλφαβητισμός
Θέμα: Στο «κατώφλι» του 21ου αιώνα, με την τεχνολογική ανάπτυξη να προχωρά με τεράστια άλματα, ένα «φάντασμα» από το παρελθόν εξακολουθεί να πλανάται πάνω από την Ελλάδα αλλά και άλλες ευρωπαϊκές χώρες: ο αναλφαβητισμός εξακολουθεί να είναι εδώ.*

ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ: ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ



 
 

 Ο ελεύθερος Τύπος μπορεί να είναι είτε καλός είτε κακός, αλλά χωρίς ελευθερία, είναι απόλυτα βέβαιο ότι ο Τύπος δεν μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο από κακός.

Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Φύλλα εργασίας για τον αναλφαβητισμό


  1. Αναλφαβητισμός
Περίπου 800 εκατ. άνθρωποι παγκοσμίως δεν ξέρουν να διαβάσουν και να γράψουν ένα απλό κείμενο σε μία έστω γλώσσα
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ ως αναλφαβητισμός ορίζεται η ανικανότητα ανάγνωσης και γραφής ενός απλού κειμένου σε μια έστω γλώσσα. Η Ελλάδα θεωρεί αναλφάβητο όποιον δεν έχει ολοκληρώσει τις σπουδές του στο εξατάξιο δημοτικό σχολείο. Η Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη του Αναλφαβητισμού καθιερώθηκε με πρωτοβουλία της UNESCO στις 8 Σεπτεμβρίου του 1965 κατά τη διάρκεια της Συνόδου της Τεχεράνης και από το 1966 τιμάται κάθε έτος στη συγκεκριμένη ημερομηνία.
Στην εποχή της φεουδαρχικής κοινωνίας η ικανότητα γραφής και ανάγνωσης αποτελούσε αξία που χαρακτήριζε αποκλειστικά την αριστοκρατία και σε μικρότερο βαθμό τον κλήρο. Ο αναλφαβητισμός άρχισε να εμφανίζεται ως πρόβλημα με την επινόηση της τυπογραφίας τον 15ο αιώνα. Η πρώτη σημαντική μείωση του αναλφαβητισμού συνοδεύτηκε με την μετάφραση της Βίβλου στις διάφορες γλώσσες - διαλέκτους για τη διάδοση του Χριστιανισμού.
Στη συνέχεια, τα διάφορα επαναστατικά πολιτικά κινήματα, όπως η γαλλική επανάσταση, και ο εκβιομηχανισμός συνέβαλαν στην περαιτέρω μείωση του αναλφαβητισμού από τα τέλη του 18ου μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Όμως, οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα εμπόδιζαν τη συνέχιση της πτωτικής πορείας του αναλφαβητισμού. Έτσι, η κλιμάκωση της προσπάθειας για την μείωση του αναλφαβητισμού άρχισε να θεμελιώνεται μετά το πέρας του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Τα πρώτα επίσημα στοιχεία που δημοσίευσε ο ΟΗΕ το 1957 έδειξαν ότι περίπου το 44% το παγκόσμιου πληθυσμού διερχόταν από αναλφαβητισμό. Το 1978 το ποσοστό έπεσε στο 32,5%, το 1990 στο 27%, ενώ το 1998 στο 16%. Όμως, η μελέτη του ΟΗΕ που δημοσιεύθηκε το 1998 τόνισε την εκτίμηση ότι το ποσοστό του αναλφαβητισμού θα αυξανόταν κατά τη διάρκεια του πρώτου μισού του 21ου αιώνα διότι μόλις το 1/4 των παιδιών στον πλανήτη πήγαιναν σχολείο σε κανονικούς ρυθμούς στα τέλη του 20ου αιώνα.
Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της UNESCO, 799 εκατ. άτομα ηλικίας άνω των 15 ετών σε παγκόσμιο επίπεδο χαρακτηρίζονται ως αναλφάβητοι σύμφωνα με τον ορισμό του ΟΗΕ. Το γυναικείο φύλο εμφανίζει μεγαλύτερη τάση προς των αναλφαβητισμό, καθώς αποτελεί τα 2/3 του συνόλου.
Το φαινόμενο του αναλφαβητισμού μειώνεται με την άνοδο του κατά κεφαλήν εισοδήματος. Αρκεί να αναφερθεί ενδεικτικά ότι σε περιοχές που το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι κατώτερο των 600 δολαρίων ετησίως το ποσοστό του αναλφαβητισμού ανέρχεται στο 45% κατ' ελάχιστο, ενώ σε αυτές που είναι ανώτερο των 12,600 πέφετει στο 4% κατά μέγιστο. Συνεπώς, οι φτωχές περιοχές ρέπουν προς τον αναλφαβητισμό.
Τα υψηλότερα ποσοστά αναλφαβητισμού εμφανίζονται στις υποανάπτυκτες περιοχές της Αφρικής, Ασίας και Λατινικής Αμερικής, ενώ τα χαμηλότερα στις πιο τεχνολογικά προηγμένες περιοχές του πλανήτη - Νότια Αμερική, Ευρώπη, Ιαπωνία και Αυστραλία. Αρκεί να αναφερθεί ενδεικτικά ότι το γενικό ποσοστό του αναλφαβητισμού σε ΗΠΑ και Καναδά είναι περίπου 1%, ενώ στην Αφρικανική ήπειρο ανέρχεται στο 59%. Επίσης, αξίζει να αναφερθεί ότι το 45% του παγκόσμιου αναλφαβητισμού μαστίζει Κίνα και Ινδία.
Τρεις μέθοδοι ακολουθούνται για την μείωση του επιπέδου του αναλφαβητισμού. Η εκπαίδευση των ενηλίκων δίνει τη δυνατότητα σε άτομα που δεν είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν σχολείο κατά τη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας να συμμετάσχουν σε εκπαιδευτικά προγράμματα ώστε να αποκτήσουν τις βασικές ή και περισσότερες γνώσεις.
Η θέσπιση δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος με υποχρεωτική διάρκεια παρακολούθησης για τα παιδιά αποτελεί την αιχμή του δόρατος για την δραστική αντιμετώπιση του αναλφαβητισμού, καθώς διασφαλίζει την εξάλειψη - μείωση στις μελλοντικές γενιές.
Η χρησιμοποίηση των ειρηνευτικών δυνάμεων - κυανόκρανοι - του ΟΗΕ για την μετάδοση βασικής εκπαίδευσης στους κατοίκους περιοχών που έχουν ταλαιπωρηθεί από πολεμικές συγκρούσεις. Επίσης, στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται και οι προσπάθειες που καταβάλλουν οι μη κυβερνητικές οργανώσεις σε περιοχές που μαστίζονται από πείνα και εξαθλίωση.


Στη σημερινή εποχή παράλληλα με την κλασική έννοια του αναλφαβητισμού έχει εισαχθεί και το φαινόμενο του τεχνολογικού - ψηφιακού αναλφαβητισμού, καθώς ο ηλεκτρονικός υπολογιστής και το διαδίκτυο έχουν κατακλύσει τη σύγχρονη ζωή. Η στοιχειώδης ικανότητα διαχείρισης του τεράστιου όγκου πληροφοριών που διοχετεύεται μέσω των τεχνολογικών - ψηφιακών επιτευγμάτων αναδεικνύεται σε γνώση μείζονος σημασίας όμοια με αυτή της γραφής και ανάγνωσης. Μετά την πάροδο μερικών δεκαετιών ή ετών ο ορισμός του αναλφαβητισμού είναι ιδιαιτέρως πιθανό να εμπεριέχει την έλλειψη γνώσης διαχείρισης αρχείου στον ηλεκτρονικό υπολογιστή ή την άγνοια χρησιμοποίησης του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στο διαδίκτυο.
Παρακάτω παρατίθενται τα βασικά συμπεράσματα που προκύπτουν από τα πρόσφατα στοιχεία της UNICEF σχετικά με τον αναλφαβητισμό παγκοσμίως.
799 εκατ. αναλφάβητoι υπάρχουν παγκοσμίως, αποτελώντας περίπου το 25% του πληθυσμού ηλικίας άνω των 15 ετών
Τα 2/3 των αναλφάβητων είναι γυναίκες
Το 98% των αναλφάβητων εστιάζεται στις υποανάπτυκτες και αναπτυσσόμενες χώρες
Το 49% του πληθυσμού των υποανάπτυκτων χωρών είναι αναλφάβητοι
Στην Αφρική οι αναλφάβητοι αποτελούν το 59% του πληθυσμού της
Το 45% των αναλφάβητων εστιάζεται σε Κίνα και Ινδία
Στην περιοχή της υπο Σαχάριας Αφρικής οι εγγραφές στα σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης έχουν μειωθεί από 58% σε 50% κατά την περίοδο 1980 - 2001
Το ποσοστό των παιδιών ηλικίας 6-11 ετών που δεν πηγαίνουν στο σχολείο είναι 15% στις αναπτυσσόμενες χώρες, ενώ στις υποανάπτυκτες ανέρχεται στο 45%
Περίπου το 50% των αναλφάβητων εμφανίζεται σε περιοχές που διαθέτουν λιγότερο διαδεδομένες γλώσσες - διαλέκτους
Σε περιοχές με ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα κάτω των 600 δολαρίων το ποσοστό του αναλφαβητισμού ανέρχεται σε 45% κατ' ελάχιστο
Οι περιοχές όπου το ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα είναι μεταξύ 600 και 12,600 δολαρίων το ποσοστό του αναλφαβητισμού κυμαίνεται μεταξύ 5% και 45%
Σε περιοχές με ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα άνω των 12,600 δολαρίων το ποσοστό του αναλφαβητισμού πέφτει στο 4% κατά μέγιστο

Πηγές: ΟΗΕ, UNESCO & World Bank Του Διονύση Πολυχρονόπουλου kathimerini.gr 6/9/2006
2
Όπως προειδοποίησε η Ουνέσκο, οι προσπάθειες για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο της φτώχειας στις αναπτυσσόμενες χώρες υπονομεύεται από την αποτυχία του υπόλοιπου κόσμου να αντιμετωπίσει το φαινόμενο του αναλφαβητισμού στις χώρες αυτές, όπως αναφέρουν σε δημοσίευμα τους οι Financial Times (Οκτώβριος2011).
Η Ουνέσκο τόνισε ότι οι χώρες που παρέχουν βοήθεια στους αναπτυσσόμενους λαούς, δεν έχουν δώσει την απαραίτητη προσοχή στην εκπαίδευση των 771 εκατ. ενηλίκων.
Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία, οι 30 από τις 73 χώρες διατρέχουν κίνδυνο να μην φτάσουν το απαιτούμενο επίπεδο εκπαίδευσης μέχρι το 2015.
Σύμφωνα με την αναφορά της Ουνέσκο, το 1/5 των ενηλίκων παγκοσμίως είναι αγράμματοι, ενώ 100 εκατομμύρια παιδιά του δημοτικού δεν είναι εγγεγραμμένα σε κάποιο σχολείο.
Από την άλλη, η θέση της γυναίκας έχει αλλάξει ελάχιστα τα τελευταία 15 χρόνια. Το 64% των ενηλίκων γυναικών παγκοσμίως δεν μπορεί να γράψει ή να διαβάσει επαρκώς. Αυτά τα στοιχεία έχουν παραμείνει τα ίδια από το 1990.
Το θέμα της μόρφωσης γενικότερα, δεν αποτελεί βασική προτεραιότητα μεταξύ των κυβερνήσεων αλλά και των μη κυβερνητικών οργανισμών. Η ενίσχυση για τη βασική εκπαίδευση αναλογεί σε λιγότερο από το 2% της συνολικής βοήθειας που δόθηκε από το 1998 έως το 2003.
Αν και το σχολείο είναι ένας από τους πιο σημαντικότερους παράγοντες για την καταπολέμηση του γενικού αναλφαβητισμού, μόνο 47 από τις 163 χώρες έχουν φτάσει στα επιθυμητά επίπεδα παρακολούθησης στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Τόσο τα υψηλά δίδακτρα σε 89 χώρες, όσο και η έλλειψη διδακτικού προσωπικού στάθηκαν εμπόδια στην ανάπτυξη.
Τα τρία τέταρτα των αναλφάβητων του κόσμου ζουν σε 12 χώρες: Ινδία, Κίνα, Μπανγλαντές, Πακιστάν, Νιγηρία, Αιθιοπία, Ινδονησία, Αίγυπτος, Βραζιλία, Ιράν, Μαρόκο, και η Λαική δημοκρατία του Κονγκό. Η Μποργκίνα Φάσο έχει τα χαμηλότερα ποσοστά στα επίπεδα γραμματισμού σε όλο τον κόσμο (12.8%) και ακολουθεί η Νιγηρία.
(άρθρο από εφημερίδα)

  1. Λειτουργικός και τεχνολογικός αναλφαβητισμός
Ο αναλφαβητισμός, φαινόμενο που μελετήθηκε και αναλύθηκε διεξοδικά μέσα στις δεκαετίες, συναντάται σε δύο μορφές: την ολική, η οποία χαρακτηρίζεται από πλήρη άγνοια γραφής και ανάγνωσης, και τη μερική, κατά την οποία υπάρχει η δυνατότητα ανάγνωσης, αλλά όχι γραφής. Με λίγα λόγια, οι αναλφάβητοι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: τους οργανικά αναλφάβητους, εκείνους δηλαδή που δεν διδάχτηκαν ποτέ γραφή και ανάγνωση, άρα δεν φοίτησαν ποτέ στο σχολείο, και τους λειτουργικά αναλφάβητους, εκείνους δηλαδή που διδάχτηκαν γραφή και ανάγνωση, αλλά στη συνέχεια δεν καλλιέργησαν τις γνώσεις που έλαβαν, με αποτέλεσμα οι ικανότητές τους να ατονήσουν.
Η γενίκευση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης για όλους και η ραγδαία εξάπλωση των συμβατικών Μέσgmailων Μαζικής Επικοινωνίας συνέβαλαν στον περιορισμό του οργανικού αναλφαβητισμού. Ωστόσο, ο δυτικός κόσμος, ο προηγμένος τεχνολογικά και κοινωνικά, περικλείει αρκετά μεγάλα ποσοστά αναλφάβητων ατόμων. Στη σημερινή εποχή ο αναλφαβητισμός είναι έννοια συνθετότερη απ' ό,τι ήταν την εποχή που οι αναλφάβητοι υπέγραφαν με σταυρό. Τα αναλφάβητα άτομα των αναπτυγμένων χωρών τού σήμερα είναι άνθρωποι που εγκατέλειψαν τις όποιες στοιχειώδεις γνώσεις απέκτησαν σε κάποια στιγμή της ζωής τους, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να κατανοήσουν και να αξιολογήσουν απλά γεγονότα της καθημερινής κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής. Σήμερα αναλφάβητος δεν είναι μόνον εκείνος που δεν γνωρίζει να διαβάζει και να γράφει. Είναι κι εκείνος που δεν κατανοεί πότε ο συνομιλητής του μιλάει «σχηματικά», που δεν μπορεί να βγάλει άκρη με τις πινακίδες στον δρόμο, που αδυνατεί να αντιληφθεί πόσο είναι ο 19% φόρος επί του ποσού που τελικά θα πληρώσει.
Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα εξακολουθούμε, δυστυχώς, να αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα του λειτουργικού αναλφαβητισμού. Ο αναλφαβητισμός αποτελεί πρόβλημα υπαρκτό σε πολλές περιοχές της χώρας, αν και πλήττει κυρίως αγροτικούς πληθυσμούς. Καλύπτει ένα ευρύ φάσμα ηλικιών, ακόμη και νέους 15-25 ετών, ανεξαρτήτως φύλου.
Η συμβολή του κράτους
Ο αναλφαβητισμός, ως φαινόμενο, επηρεάζει άμεσα τη λειτουργία του κράτους. Η εκπαίδευση των ενηλίκων, μέσα από τις κρατικά χρηματοδοτούμενες σχολές, δίνει τη δυνατότητα σε άτομα που δεν είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν σχολείο κατά τη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας, να συμμετάσχουν σε εκπαιδευτικά προγράμματα, ώστε να αποκτήσουν τις βασικές -ή και περισσότερες- γνώσεις.
Ειδικότερα για τη χώρα μας, η θέσπιση ενός δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος, με υποχρεωτική διάρκεια παρακολούθησης για τα παιδιά, αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος για τη δραστική αντιμετώπιση του αναλφαβητισμού, καθώς διασφαλίζει τη μείωση ή και την εξάλειψη -με λίγη αισιοδοξία- στις μελλοντικές γενιές.
Στο κατώφλι του 21ου αιώνα, παράλληλα με την κλασική έννοια του αναλφαβητισμού, εμφανίστηκε με πρωτόγνωρη ορμή και το φαινόμενο του τεχνολογικού-ψηφιακού αναλφαβητισμού. Καθώς ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, το Διαδίκτυο, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο έχουν κατακλύσει τη σύγχρονη ζωή, η στοιχειώδης ικανότητα διαχείρισης των πληροφοριών που διοχετεύονται μέσω των ψηφιακών επιτευγμάτων αναδεικνύεται σε γνώση μείζονος σημασίας - όμοια με αυτή της γραφής και της ανάγνωσης. Τίποτε άλλο δεν έχει αλλάξει τον κόσμο μας (και τον μικρόκοσμό μας, σε τελική ανάλυση) τόσο θεαματικά όσο η εξέλιξη της τεχνολογίας. Πολλοί συγκρίνουν τον αντίκτυπο που είχε για την ανθρωπότητα η εφεύρεση του μικροεπεξεργαστή με εκείνον της ανακάλυψης του τροχού. Μέχρι την πλήρη αξιοποίηση του τροχού πέρασαν πολλοί αιώνες... Από την εφεύρεση όμως του μικροεπεξεργαστή και του προσωπικού υπολογιστή πέρασαν λιγότερο από 20 χρόνια! Είναι, συνεπώς, πολύ λογικό να υποθέσουμε ότι μετά την πάροδο μερικών δεκαετιών ή ετών, ο ορισμός του αναλφαβητισμού είναι ιδιαίτερα πιθανό να εμπεριέχει την έλλειψη γνώσης διαχείρισης των απλών πληροφοριών (αποστολή e-mail, αποθήκευση δεδομένων στον σκληρό δίσκο, «κατέβασμα» μουσικού αρχείου) που διοχετεύονται μέσω του προσωπικού ηλεκτρονικού υπολογιστή.

Της ΚΑΤΙΑΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ (από αφιέρωμα της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 2008)


4

5.Ο κοινωνικός αναλφαβητισμός
Πίσω από τα κατεστραμμένα θρανία, τις κρεμασμένες καρέκλες στα κάγκελα και τους πεταμένους υπολογιστές μπορεί να μην κρύβεται παρά μόνον μια μικρή μειονότητα του μαθητόκοσμου. Μια μειονότητα που εκμεταλλεύεται την ασυλία των καταλήψεων για να απελευθερώσει τη βία που ούτως ή άλλως κυκλοφορεί ανάμεσά μας. Μπορεί όντως η πλειονότητα να μην ακολουθεί, ασχέτως αν η πλειονότητα αισθάνεται κι αυτή την ίδια απέχθεια προς τη σχολική τάξη που αισθάνονται και όσοι επιδίδονται στο έργο της καταστροφής.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους καθηγητές. Δεν ξέρω πόσους απ' αυτούς εκφράζει η ξύλινη γλώσσα των συνδικαλιστών τους. Ακόμη κι αν αυτοί αισθάνονται την ίδια απέχθεια προς ένα εκπαιδευτικό σύστημα που συμμετέχει ενεργά στο σκηνικό της γενικευμένης κατάρρευσης. Ακόμη κι αν αισθάνονται πως το έργο τους έχει απαξιωθεί, κι αν έγιναν ακόμη φτωχότεροι από όσο ήσαν στα χρόνια της ευμάρειας, τότε που οι πελάτες του νυχτερινού κέντρου που λεγόταν Ελλάδα αντιμετώπιζαν τη σχολική τάξη ως ενοχλητική λεπτομέρεια.
Έχει τύχει να γνωρίσω μερικούς απ' αυτούς. Και δεν αναφέρομαι στα γυμνάσια και τα λύκεια πολυτελείας. Είναι άνθρωποι που πιστεύουν στο έργο τους, που έχουν συνείδηση της κοινωνικής του αξίας, κι έχουν τον τρόπο να κερδίσουν τον σεβασμό των μαθητών τους. Είναι άνθρωποι που πιστεύουν πως το σχολείο είναι σχολείο, πως η εκπαίδευση είναι φτιαγμένη για να φτιάχνει πολίτες, για να δίνει ευκαιρίες στους μελλοντικούς πολίτες, για να τους ανοίγει δρόμους, για να τους εξοπλίζει με την κοινωνική παιδεία χωρίς την οποία η λέξη δημοκρατία ακούγεται προσχηματική.
Και υποθέτω ότι αυτοί τρομάζουν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον με το σκηνικό της βίας που έχει στηθεί. Όχι επειδή φοβούνται για τον εαυτό τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν φοβούνται, εννοείται. Αλλά γιατί οι εικόνες αυτές είναι οι εικόνες που σηματοδοτούν τη δική τους αδυναμία, την ήττα τους από τις δυνάμεις του κοινωνικού αναλφαβητισμού που επελαύνουν από παντού. Διότι αυτοί ξέρουν ότι τα κατεστραμμένα θρανία δεν χτυπούν το απρόσωπο σύστημα των υπουργικών αποφάσεων και της πρωτοκολλημένης χαρτούρας μιας γραφειοκρατίας ηττημένης από τον ίδιο της τον εαυτό. Αυτοί ξέρουν πως το πρώτο θύμα αυτής της βίας είναι η ίδια η σχολική τάξη.
Αυτοί ξέρουν, καλύτερα από όλους εμάς, πως δεν υπάρχει εκπαίδευση αν οι μαθητές έχουν απαξιώσει τη σχολική τάξη, αν η σχέση του σεβασμού η οποία ορίζει και τη δυναμική της έχει μετατραπεί σε σχέση αδιαφορίας που μεταλλάσσεται σε περιφρόνηση, περιφρόνησης που μεταλλάσσεται σε μίσος.
Μπορεί να μην είμαστε ικανοί να καθαρίσουμε τους δρόμους από τα σκουπίδια που παράγουμε, αν καταφέρουμε όμως να μεγαλώσουμε παιδιά που περιφρόνησαν το σχολείο τόσο ώστε να το καταστρέφουν μόλις τους δοθεί η ευκαιρία, ε, τότε το μέλλον μας είναι προδιαγεγραμμένο. Είναι το μέλλον μιας κοινωνίας πτωχευμένης η οποία δεν κατάφερε να περισώσει ούτε τα στοιχειώδη, μιας κοινωνίας στο έλεος του κοινωνικού αναλφαβητισμού, μιας κοινωνίας που θα ακούει τη λέξη δημοκρατία και δεν θα έχει λεξικό για να μάθει τι σημαίνει. Όχι ότι απέχουμε και τόσο εδώ που τα λέμε.
Του Τάκη Θεοδωρόπουλου Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011 ΤΑ ΝΕΑ

6
7.

Ενδεικτικές ερωτήσεις – θέματα για συζήτηση

Με αφορμή το κείμενο 1 (ομάδες Α και Β)
  1. Διαφέρει ο ορισμός που δίνει ο ΟΗΕ και αυτός που δίνει η Ελλάδα για τον αναλφαβητισμό;
  2. Γιατί ο αναλφαβητισμός «αναγνωρίζεται ως πρόβλημα με την επινόηση της τυπογραφίας»;
  3. Να αναγνωρίσετε το συλλογισμό της 6ης παραγράφου
  4. Να εντοπίσετε και να καταγράψετε συνοπτικά τις τρεις μεθόδους για την αντιμετώπιση του αναλφαβητισμού
  5. Να φτιάξετε μία χρονογραμμή στην οποία να τοποθετήσετε την εξέλιξη του φαινομένου του αναλφαβητισμού

    Α΄ ομάδα
    1. Ποια νέα μορφή αναλφαβητισμού εντοπίζεται στα κείμενα 1 και 3; Πού οφείλεται;
    2. Να αποδώσετε με δικά σας λόγια το «μήνυμα» του (πολυτροπικού) κειμένου 4
    3. Το κείμενο 5 εισάγει ένα νέο «είδος» αναλφαβητισμού. Να προσπαθήσετε να τον προσδιορίσετε με δικά σας λόγια. (60-80 λέξεις)
    4. Ποιο είναι το «μήνυμα» της γελοιογραφίας του ΚΥΡ (κείμενο 6); Εάν ετοιμάζατε μία ανάρτηση για το blog του σχολείου με ένα από τα κείμενα (1, 2, 3,5) ποιο από αυτά θα διαλέγατε για να το συνοδεύσετε με αυτή τη γελοιογραφία; Να δικαιολογήσετε σε μία παράγραφο (60-80) λέξεων την επιλογή σας.
    5. Τι «δείχνει» η φωτογραφία (κείμενο 7);

    Β΄ ομάδα
    1. Ποια είναι η δομή και οι τρόποι ανάπτυξης της παραγράφου 1 του κειμ. 3;
    2. αιχμή του δόρατος, υπονομεύεται, έλλειψη γνώσης, πτωχευμένης: να αντικαταστήσετε τις υπογραμμισμένες λέξεις ή εκφράσεις με άλλες νοηματικά ισοδύναμες
    3. Να σχολιάσετε τη σύνταξη της 3ης και 4ης περιόδου στη 2η παράγραφο του 5ου κειμένου
    4. τότε που οι πελάτες του νυχτερινού κέντρου που λεγόταν Ελλάδα αντιμετώπιζαν τη σχολική τάξη ως ενοχλητική λεπτομέρεια: να χαρακτηρίσετε το ύφος της φράσης

    Γ΄ ομάδα
    1. Υποθέστε ότι είστε ένας μαθητής (26 χρονών) του σχολείου που απεικονίζεται στη φωτογραφία 7. Γράψτε ένα γράμμα σε ένα συμμαθητή σας του Δυτικού Κόσμου στο οποίο του λέτε για την πραγματικότητα της δικής σας ζωής: γιατί θέλετε να πάτε στο σχολείο, πόσο «εύκολο» είναι αυτό, πώς είναι το σχολείο σας….
    2. Υποθέστε ότι, στα πλαίσια ενός διεθνούς προγράμματος μαθητικών ανταλλαγών, συναντιέστε με παιδιά που προέρχονται από χώρες του Τρίτου Κόσμου. Στο περιθώριο των εργασιών ανοίγετε διάλογο με ένα συνομήλικό σας από τέτοια περιοχή. Σ’ αυτόν τόσο εσείς όσο και ο «συνάδελφός» σας συζητάτε για το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας σας σε σχέση με το πρόβλημα του αναλφαβητισμού και τις γενικότερες κοινωνικές του επιπτώσεις. Να συνθέσετε αυτόν τον υποθετικό διάλογο.
    3. Να μετατρέψετε το κείμενο 5 σε ειδησεογραφικό άρθρο που δημοσιεύεται σε ημερήσια εφημερίδα.
    4. Να συνθέσετε ένα αποτελεσματικό, κατά τη γνώμη σας, πρόγραμμα σπουδών για το Γυμνάσιο. Να ξεκινήσετε με τη διατύπωση των γενικών αρχών / στόχων αυτού του προγράμματος και να συνεχίσετε με σαφείς προτάσεις για τα μαθήματα που κρίνετε ότι πρέπει να διδάσκονται σε κάθε μία από τις 3 τάξεις του Γυμνασίου (μάθημα, ωράριο κλπ).

ΠΗΓΗ: ΠΟΛΥΤΡΟΠΗ ΑΡΜΟΝΙΑ http://agathi.pbworks.com

Ι.Ε.Π.: Οι νέοι φάκελοι υλικού για Αρχαία Ελληνικά, Λογοτεχνία και Νεοελληνική Γλώσσα Γ΄ Λυκείου

Ι.Ε.Π.: Οι νέοι φάκελοι υλικού για Αρχαία Ελληνικά, Λογοτεχνία και Νεοελληνική Γλώσσα Γ΄ Λυκείου